Persoonlijke macht verkrijg je niet door je persoon te versterken, het komt vrij wanneer je voorbij je persoon geraakt.

Voorbij je persoon, in de vergetelheid zitten. Steeds meer vergeten raken, steeds meer… tot je bent: niet iemand.

Je bent niet je persoon. In de vergetelheid kom je steeds meer thuis in het “onpersoonlijk” leven.

In beginsel klinkt dit misschien niet zo positief. Echter, leef je het, dan kom je erachter dat je tot leven komt. Ja, tot leven.

Voorbij je persoon, de druk eraf, kun je optimaal leven. Gelukkig zijn om niets, en daarmee aantrekken en creëren… alles.

Persoonlijke macht, voorbij je persoon, kun je leven en creëren. Voorbij is niet over, relativeren is geen vaarwel. Het is leven, zonder kommer of kwel.